زندگی نامه ی گالیله
به نام خدا
گالیلو گالیله Gallilo Galilei
((گالیله)) ستاره شناس ، ریاضیدان و فیزیکدان قرن 15 و 16 در سال 1564 در خانواده ای سرشناس و مهم در شهر ((پیز)) ایتالیا چشم بر آسمان پر ستاره گشود.
از کودکی علاقه ی زیادش به ادبیات یونان و لاتین او را فرا گرفتن این رشته مشغول داشت و ذهن کنجکاو و نکته گیرش به پیشرفت این دانشمند کمک شایان نمود. در جوانی به مطالعه ی طب پرداخت. ولی در اثر یک توجه غیر منتظره و مشاهده نوسان لوستر یک کلیسا طب را رها کرد و به مطالعه ی ریاضیات پرداخت.
وی بعد از فراگیری این رشته در سال 1589 در دانشگاه شهر پیز مشغول تدریس ریاضیات گشت و با گسترش دامنه ی معلومات خود در ریاضی ، به صحت نظریه ((کپرنیک)) مبنی بر حرکت سیارات به دور خورشید و رد نظریه ((ارسطو)) و ((بطلمیوس)) در مورد اجرام آسمانی که مورد نظر کلیسا بود ، پی برد.
اما چون می دانست اعلام این نظریه هیاهو به چا می کند از دانشگاه پیز به دانشگاه ((پادو)) رفت و در آنجا مشغول تدریس گردید . در این هنگام وی کاوش و بررسی های نوینی در مورد سقوط اجسام انجام داد که نتیجه این بررسی ها به چند اختراع کوچک منجر گردید.
گالیله تا سال 1609 کتابی در مورد نظریاتش نشر نداد ولی او با شنیدن خبر ترکیب عدسی ها در هلند به ساخت دوربینی با همان مکانیزم روی آورد و آنرا به سوی آسمان گرفت و تصاویری مشاهده کرد که تا آن زمان کسی ندیده بود.
با این مشاهدات او به وجود ((کوه ها و دره ها در ماه)) ، ((چهار قمر کوچک سیاره مشتری))
و ((لکه های خوشیدی)) پی برد و آنگاه در سال 1610 نتایج تحقیقات و مشاهدات خود را در کتابی با نام (( پیک آسمان)) منتشر ساخت.
این کتاب در برخی تحسین و قدردانی و در برخی مخالفت بر انگیخت. وی برای متقاعد کردن مخالفان خود حتی سفری به فلورانس نمود ، اما با مخالفت جدی کلیسا روبرو گشت.
گالیله با وجود دوستانی همچون ((کاردینال بلارین)) و ((کاردینال باربرینی)) نتوانست جلوی مخالفت کلیسا را بگیرد.
اما وی دست از تحقیقات خود برنداشت و در سال 1632 کتاب دیگری در رد اندیشه های بطلمیوس نوشت. گالیله قالب نوشتاری کتاب خود را به گونه ای نوشت که گفت و گو های سه دانشمند را بررسی میکرد در حالی که یکی از دانشمندان از بطلمیوس و دو دانشمند دیگر از کوپرنیک دفاع می کردند.(در واقع او نظریات خود را به شکل گفت و گو در آورد.)
انتشار این کتاب خشم روحانیون کلیسا را برافراشت ، به طوریکه وی را به (( رُم )) احضار نمودند و در آنجا به تفتیش عقایدش پرداختند آنگاه در سال 1633 وادارش نمودند که از عقاید مطروحه ی خود توبه کند و گرنه بخاطر مخالفت با کلیسا محکوم به اعدام می گردد.
گالیله ناچار شد در برابر محکمه ای که برایش ترتیب داده بودند به ادای این جملات بپردازد:
((من گالیله در مقابل شما به سن 70 سالگی زانو میزنم و در حالیکه کتاب مقدس را لمس می کنم توبه کرده و ادعای خالی از حقیقت حرکت زمین را انکار و آن را مطرود و منفور می نامم.))
وی پس از این ماجرا دست از مطالعه ی آسمان بر کشید و به مطالعه ی ((علم مکانیک)) پرداخت.بطوریکه با ((اندازه گیری سرعت سقوط)) و (( قانون سقوط اجسام)) و همچنین کاوش درباره ی ((توده های حرکت)) پایه ریزی ((دانش مکانیک)) را بنا گذارد.
او در سال 1638 آخرین اثر مکتوب خود را که حاوی جدیدترین بررسی های علمی و آزمایشات عملی در زمینه های گوناگون فیزیک بود با نام ((مکالمات درباره ی دو دانش نوین)) نشر داد و به جهان فیزیک اعطا نمود. بطور کلی کشفیات او در فیزیک شامل ((آهنگ منظم پاندولی)) در سال 1583 و ((دریافتن فرمول شتاب اجسام در حال سقوط)) در سال 1587 می باشد که آنها را در کتابی با نام ((دوموتو)) در سال 1590 منتشر نمود.
گالیله در اواخر عمر با از دست دادن بینایی چشمان خود با مشقت فراوان زندگی می گذراند تا اینکه در سال 1642 دنیای پر هیاهوی اطرافش را ترک و به دیار ابدیت پیوست. او به هنگام مرگ 78 سال داشت.
